Ο ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ....

ΑΦΙΣΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ "ΣΤΑΓΟΝΕΣ"

Ο Συγγραφέας Χάρυ....

Σκηνή Β' "Θέλω να σ΄ακούσω"

Φωτογραφικό υλικό από την παράσταση "Σταγόνες"

Το θεατρικό εργαστήρι
Α.μ.Ε.Α του Τ Ε Χ Ν Ο Υ Ρ Γ Ε Ι Ο Υ……



Το θεατρικό εργαστήρι ατόμων με κινητικά ψυχικά ή νοητικά προβλήματα (Α.μ.Ε.Α.) και μη λειτουργεί από το 2006. Το θέατρο για μας ενώνει τους ανθρώπους, συνδέει τις ομάδες και επικεντρώνεται σε ότι κοινό υπάρχει μεταξύ μας και όχι σε ότι μας χωρίζει. Έτσι λοιπόν φιλοσοφία της ομάδας μας είναι: «Η δύναμη της ψυχής κινεί το σώμα και όχι το σώμα την ψυχή».

Έργα που ως τώρα έχουμε ανεβάσει:
2006-2007: Η Αρκούδα του Τσέχωφ και Ανθρώπινη φωνή
2007-2008: Το εκκρεμές, βασισμένο στο Λεωφορείο ο πόθος
2008-2009: Σταγόνες, αποσπάσματα από Ψεύτρα του Κοκτώ και κείμενα των ίδιων των παιδιών του εργαστηρίου

Υπεύθυνη τμήματος- εμψυχωτής/ σκηνοθέτης
Κωστελίδου Ζηνοβία.

zinoviakos@yahoo.gr

Θέατρο Τεχνουργείο

Αγ. Δημητρίου 121

τηλ. επικοινωνίας: 2310. 249. 633

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΥΤΗ ΑΝΕΒΗΚΕ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΤΕΧΝΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΤΙΣ 11-12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2009 ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΙΧΤΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΩΡΟ : ΒΑΦΟΠΟΥΛΕΙΟ ΣΤΙΣ 18-19 ΜΑΊ΄ΟΥ 2009 ΩΡΑ:9.00 Μ.Μ

«Το όνομα μου είναι Χάρυ….» ψιθυρίζει ο συγγραφέας στις φωνές του μυαλού του, έπειτα εκφράζει την επιθυμία να γράψει. Και τότε τα πλήκτρα της γραφομηχανής χτυπούν και το μυαλό του γεννά εικόνες, που έχουν σάρκα και οστά.
«.....Μια φορά και έναν καιρό ζούσαν τέσσερις γυναίκες σε ένα μικρό σπίτι κοντά στη θάλασσα. Τους άρεσε να την κοιτάζουν πότε- πότε από το παράθυρο. Η πρώτη έλεγε «η θάλασσα που μου αντιστέκεται φυλάει το κλειδί μου στον βυθό αυτού που πάντα ρέει.» Η δεύτερη «Η θάλασσα μου αντιστέκεται με ατέρμονες μεταμορφώσεις ψέματος». Η τρίτη «την κοιτάζω από το παράθυρο μου και όλο φεύγει « και η τελευταία δεν έβγαζε τσιμουδιά. Την κοιτούσαν επί ώρες και νοσταλγούσαν το παρελθόν. Εκείνο που κάποτε υπήρξε, μέσα τους, θάλασσα, φυλακισμένο τώρα σε τούτο το χάρτινο, ψεύτικο κορμί σε τούτο το χάρτινο ψεύτικο σπίτι…..»
Το τμήμα Α.μ.Ε.Α και μη φέτος ασχολήθηκε και με τη συγγραφή έργου. Μια προσπάθεια δύσκολη όχι όμως και ανέφικτη. Θέμα μας οι ανθρώπινες σχέσεις και ο ανεκπλήρωτος έρωτας. Επίσης στο έργο υπάρχουν αποσπάσματα από την Ψεύτρα του Κοκτώ.

Παίζουν:
Λαζού Τατιάνα, Ραγκάτση Στέλλα , Γηρούκη Μαρία,
Φωτειάδου Γίτσα , Κεβρεκίδου Μαρία, ,
Βουτσάς Νίκος, ,Πανάδης Μιχάλης

Επιμέλεια σκηνοθεσίας:
Κωστελίδου Ζηνοβία

Φωτισμοί & Μουσική:
Οδυσσέας Καραμήτρος και Μικαέλα

Ευχαριστούμε πολύ την ομάδα του Τ ε χ ν ο υ ρ γ ε ί ο υ για την πολύτιμη βοήθεια και συμπαράσταση τους.

παράσταση "ΣΤΑΓΟΝΕΣ"

Ένα απόσπασμα από την παράσταση "Σταγόνες"

Τώρα βλέπω τι έχανα.. Έτσι είναι και οι στιγμές της ζωής μας, τις θεωρούμε δεδομένες και τις χάνουμε.. Γι αυτό και γω αποφάσισα να νιώθω με όλες μου τις αισθήσεις το κάθε λεπτό και να ρουφώ τη ζωή μου μέχρι την τελευταία της σταγόνα.. και μάλιστα να την πίνω σε κρυστάλλινο ποτήρι, όπως της αρμόζει!! Η ζωή έχει μια γεύση γλυκόξινη. Κάποιες φορές δυσκολεύεσαι να την καταπιείς αλλά μετά την απολαμβάνεις.. είναι σαν το μονοπάτι που το ακολουθείς χωρίς να ξέρεις που θα σε βγάλει.. Στην πορεία βρίσκεις δρομάκια, άλλα σκοτεινά άλλα φωτεινά, άλλα κακοτράχαλα αλλά ευθείες. Κι όμως δεν σταματάς πουθενά!! Πέφτεις, χτυπάς , πονάς, ματώνεις αλλά συνεχίζεις να περπατάς. Συνεχίζεις ακάθεκτος να φτάσεις στην άλλη άκρη λες και σε κυνηγάει κανείς.. Συμπέρασμα; χάνεις το σήμερα ψάχνοντας το αύριο.. και ξεχνάς.. δεν απολαμβάνεις, δεν χαίρεσαι την κάθε στιγμή. (σκηνοθετική οδηγία ) δεν ξέρετε τι όμορφο που είναι να το καθαρίζεις με απαλές κινήσεις, χωρίς να βιάζεσαι.. να νιώθεις κάθε στιγμή.. και να βλέπεις να στάζουν οι χυμοί του σαν.. σαν το πρόσωπο που στάζει από αγωνία που εκλιπαρεί. Είχα φτάσει (ουρλιάζεις ως το τέλος ) στα όρια μου… και κρατούσα στο χέρι μου το κλειδί της φυλακής μου.. γιατί είναι σαν να σαι εγκλωβισμένη στην πίκρα, το μίσος, την απόγνωση. Η λάμα του μαχαιριού έλαμπε.. δεν μπορούσα να την αγνοήσω.. γιατί εγώ απλά ήθελα να καθαρίσω ένα μήλο.

Κείμενο της Μαρίας, μέλος του εργαστηρίου του τεχνουργείου